سیف‌الدوله حمدانیسیفالدوله حمدانی (متوفای ۳۵۶ق)، یکی از صاحب‌منصبان آل حمدان در قرن چهارم قمری است که بر حلب و دمشق سلطه یافت. او بر اثر جنگ‌های متعددی که با رومیان داشت توانست خطر آنها را از سرزمین‌های خلافت اسلامی دور کند و در سرکوب شورش اعراب بادیه‌نشین نقش موثری ایفا کرد. وی سرانجام به سال ۳۵۶ قمری در ۵۳ سالگی در حلب درگذشت. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن سیف‌الدوله، علی بن ابوالهیجاء عبدالله بن حمدان تغلبی، در سال ۳۰۳ ق به دنیا آمد. او مردی شجاع و بسیار با اراده و بلندهمت بود. بر واسط و نواحی آن دست یافت. به شام رفت و دمشق را گرفت و رو به حلب نهاد و آن را در سال ۳۳۳ ق گرفت و از دست اخشیدیان به در آورد. در این سال، متنبّی نزد او رفت و به مدح او پرداخت. شاعران بسیاری دردربار او گرد آمدند که در دربار دیگر ملوک پس از خلفا گردهم نیامده بودند. جنگ های او با رومیان، معروف است و متنبی برخی از آنها را با قصاید خود ثبت کرده، با آنها شهرت سیف الدوله را افزود، او را بلندآوازه ساخته، و بزرگی او را آشکار کرد. سیف‌الدوله روزگار خود را در جنگ های پیاپی با رومیان و سرکوب تجاوز و شورش عرب های بادیه نشین گذراند و توانست خطر رومیان را از سرزمین خلافت اسلامی دور کند. او با قدرت، سرکشان عرب (از بنی کلاب و بنی کعب) را رام کرده، امنیت را در کشور گسترش دهد، ولی تنها مدّتی کوتاه در آرامش به سر برد. بیشتر روزگار خود را بر پشت زین اسب و در حال جنگ و جهاد گذراند. ۲ - وفاتسیفالدوله سرانجام به سال ۳۵۶ قمری در ۵۳ سالگی در حلب درگذشت و پیکرش را به میافارقین برده، در آن جا دفن کردند. ۳ - پانویس۴ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۷۵. |