عیسی بن سلمان آل خلیفهآلِ خَلیفه، سلسلهای مالکی مذهب از عربهای عَتوبی عربستان که در نخستین سالهای سده ۱۸م به کرانههای جنوبی خلیج فارس کوچیدند، درحدود ۱۱۹۶ق/۱۷۸۲م مجمع الجزایر بحرین را گرفتند و تا امروز بر بحرین فرمانروایی دارند. یکی از شخصیتهای این خاندان، عیسی بن سلمان است. ۱ - معرفی اجمالیعیسی بن سلمان (۱۳۸۱ق/۱۹۶۱م)، یکی از شخصیتهای خاندان آل خلیفه است. ۲ - فرمانروایی شیخ عیسیروی کار آمدن شیخ عیسی درنگی در جنبش مردم بحرین پدید نیاورد و جبهه رهاییبخش میهنی بحرین در ۱۳۸۲ق/۱۹۶۲م خواستار آزادی و استقلال میهن و اصلاحات دمکراتیک و بیرون راندن نیروهای انگلیسی از جزایر بحرین شد. این جنبش در ۱۳۸۵ق/۱۹۶۵م همزمان با اخراج گروهی از کارگران شرکت نفت بحرین اوج گرفت و تنها با دخالت مستقیم سربازان انگلیسی به کمک ۱۲ «رزم ناو»، و تعقیب خانه به خانه و شکنجه آزادیخواهان خاموش گشت. هم از اینرو، شیخ عیسی در سال ۱۳۸۶ق/ ۱۹۶۶م پیمان واگذاری بخشی از خاک بحرین را برای تأسیس پایگاه نظامی در برابر دریافت سالانه ۵/۱ میلیون لیره استرلینگ امضا کرد. با همه اینها انگلیسیان، به علت عدم احساس امنیت، بر آن شدند تا پایگاه ارتشی خود را از بحرین به جایی آرامتر انتقال دهند و سرانجام همه نیروهای نظامی خود را از پهنه خلیج فارس بکوچانند. ۲.۱ - استقلال بحریناز اینرو چون در ۱۳۹۱ق/۱۹۷۱م مسأله خروج نیروهای انگلیسی از شرق سوئز و خلیج فارس به میان آمد، شاه ایران در زمینه استقلال بحرین به سازمان ملل متحد اختیار تام داد. سازمان ملل به دنبال بررسیهای «ویتریو وینسپیر گیچیاردی»، رئیس دفتر این سازمان در ژنو، استقلال بحرین را اعلام داشت. شیخ عیسی در همان روز با بریتانیا پیمان بست و در سخنرانی روز ملی گفت که کشورش به قانون اساسی نیازمند است [۱]
روزنامه کیهان، ۱۵ فروردین ۱۳۴۹ش.
، شیخ در ۱۳۹۲ق/۱۹۷۲م فرمان تشکیل مجلس مؤسسان را صادر کرد و قانون اساسی بحرین مطابق الگوی قانون اساسی کویت و توسط خاندان خلیفه تهیه شد.سرانجام در ۱۳۹۳ق/۱۹۷۳م مجلس ملی بحرین به دنبال برگزاری انتخابات گشوده شد، اما نتیجه این انتخابات، خاندان حاکم را به وحشت انداخت زیرا به ادعای دولت، دست چپیهای بحرین پیروزی درخشانی در آن به دست آوردند. [۲]
روزنامه کیهان، ۱۸ آذر ۱۳۵۲ش.
اما این وضع دیری نپایید و در ۱۳۹۵ق/۱۹۷۵م در پی برخورد میان مجلس و دولت، شیخ فرمان انحلال مجلس را صادر کرد، و برخی از نمایندگان بازداشت شدند، و تا ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م سخنی از بازگشایی مجلس به میان نیامد.۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل خلیفه»، ج۱، ص۴۱۳. |