بحرین

«بحرین» کشوری است جزیره‌ای در خلیج فارس که پایتخت آن منامه و دارای حکومت پادشاهی است. زبان اصلی مردم بحرین عربی است و غالب آنان شیعه هستند، اما حکومت این کشور بدست حاکمان اهل سنت می‌باشد.

تاریخچه

در گذشته به منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس حد فاصل بصره تا بحرین امروزی «بحرین» گفته می شده است که متعلق به ایران بوده است. در سالهای پایانی دولت صفوی، این منطقه مورد تاخت و تاز خوارج «عمان» قرار گرفت و دولت صفوی هم که در آن زمان خود حال و روز خوبی نداشت، سپاهی فرستاد که همه افراد آن در سال ۱۱۲۹ قمری کشته شدند و نتوانستند کاری انجام دهند. سرانجام خوارج با گرفتن مبالغ هنگفتی پول حاضر به تخلیه جزیره بحرین شدند.

در دوران نادرشاه افشار، پرتغالی ها بحرین را چندین بار تصرف کردند ولی سرانجام نادرشاه توانست آنجا را بازپس گیرد. این کشور تا میانه های پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی یکی از استان های ایران بود. تا این که در زمان نخست وزیری هویدا، با طرح همه پرسی در سازمان ملل، بحرین به عنوان کشوری مستقل شناخته شد.

جغرافیا

بحرین جزیره ای در خلیج فارس است که از طریق دریا با ایران، قطر و عربستان همسایه می باشد. این کشور دارای ۷۰۶ کیلومتر مربع است. از هفتصد کیلومتر مربع مساحت آن نزدیک به چهارصد کیلومترمربع آن بیابانی است.

بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته است. بحرین شامل سه شهر -یا به عبارت بهتر سه جزیره- اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگترین این جزایر، پایتخت آن به شمار می آید. در بحرین روستاهایی هم دارد که همه آنها در فاصله های نزدیک به یکدیگر قرار دارند.

بحرین به پنج استان بخش شده و تا ۳ ژوئیه ۲۰۰۲ م، دارای ۱۲ شهرستان بود. استان های بحرین عبارتند از: استان عاصمه، استان وسطى، استان محرق، استان شمالی و استان جنوبی.

حکومت بحرین

حکومت بحرین در دست امیر آن است (مقامی ارثی) که نخست وزیر و کابینه وزیران را انتصاب می کند. قانون اساسی ۲۰۰۲ م. متضمن مجمع نمایندگان با ۴۰ عضو انتخابی و مجلس شورا با ۴۰ عضو انتسابی پادشاه به مدت ۴ سال است. مجمع نمایندگان با رأی عمومی انتخاب می شوند و در انتخابات پارلمانی ماه اکتبر ۲۰۰۲ م، ۱۹ کرسی نصیب جریانات اسلامگرا و ۲۱ کرسی نیز نصیب مستقل ها و عناصر غیرمذهبی شده است.

شیعه در بحرین

بیشتر جمعیت بحرین شیعه هستند. این میزان، در اطلس جهانی ۷۵ درصد کل جمعیت برآورده شده است و آن گونه که در منابع تاریخی آمده، آنها در گذشته گرایش اسماعیلیه داشته و در طی هفت قرن گذشته، به سمت شیعه امامی متمایل شده اند. البته در کتاب های مختلف، درصد شیعیان از ۵۰ تا ۷۵ درصد متغیر است ولی به یقین، بیش از نیمی از ساکنان این سرزمین را شیعیان تشکیل می دهند.

منابع

• کتاب جغرافیای سیاسی شیعیان منطقه خلیج فارس، نقل از سایت راسخون، بازیابی: ۲۱ دی ماه ۱۳۹۱.
• "بحرین"، کتابخانه طهور، بازیابی: ۲۱ دی ماه ۱۳۹۱.