زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

فضیلت تعلیم و تعلم قرآن





فضیلت و اجر آموزش و فراگیری قرآن را فضیلت تعلیم و تعلم قرآن گویند.


۱ - معلم قرآن



یادگیری و یاددهی قرآن، پاداش بزرگی دارد و در اهمیت آن همین بس که خداوند از خود به عنوان «معلم قرآن» یاد می‌کند: (الرحمن علم القرآن). همچنین یکی از وظایف بسیار مهم پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم تلاوت و آموزش قرآن به مردم است: (هو الذی بعث فی الامیین رسولا منهم یتلو علیهم آیاته ویزکیهم ویعلمهم الکتاب والحکمة).

۲ - تعلیم و تعلم در روایات



در روایات معصومان علیه‌السّلام نیز درباره تعلیم و تعلم قرآن و فضیلت آن تاکیدها و تشویق‌های بسیار شده است که برای نمونه به چند روایت اشاره می‌شود:

۲.۱ - فرمایش پیامبر


پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «ان افضلکم من تعلم القرآن و علمه؛ برترین شما کسی است که قرآن را بیاموزد و آن را به دیگران آموزش دهد». و در روایت دیگر فرمود: «خیرکم من تعلم القرآن و علمه».

۲.۲ - فرمایش امام ششم


امام صادق علیه‌السّلام فرمودند: «ینبغی للمؤمن ان لایموت حتی یتعلم القرآن او یکون فی تعلمه؛ شایسته است انسان مؤمن نمیرد تا قرآن را بیاموزد یا در حال آموزش آن باشد».

۲.۳ - فرمایش امام علی


امام علی علیه‌السّلام فرمودند: « حق فرزند بر پدر، آن است که نامش را نیکو بگذارد و نیکو ادبش کند و قرآن به او یاد دهد».

۲.۴ - فرمایشی دیگر از پیامبر


پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: «هر کس به فرزند خود قرآن را آموزش دهد، خداوند تاج افتخاری بر سر والدین او می‌گذارد و لباسی بر اندام آن دو پوشانده می‌شود که احدی مانند آن را ندیده است».
همچنین آن حضرت می‌فرماید: «کسی که قرآن را یاد بگیرد و به دیگران یاد بدهد و به محتوایش عمل کند، من راهنمای او به سوی بهشت خواهم بود».

۲.۵ - فرمایشی دیگر از امام علی


امام علی علیه‌السّلام فرمودند: «قرآن را فرا گیرید؛ زیرا قرآن بهار دل‌ها است».

۲.۶ - درجه اعلای شرافت


پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌فرمایند: «قرآن سفره پر برکت الهی است؛ آن را یاد بگیرید و تا می‌توانید در این راه بکوشید؛ زیرا قرآن نور آشکار و شفای سودمند الهی است. قرآن را یاد بگیرید؛ چون خداوند به جهت فراگرفتن آن، شما را به درجه اعلای شرافت خواهد رساند».

۲.۷ - روایت اصبغ بن نباته


اصبغ بن نباته می‌گوید: «حضرت علی علیه‌السّلام فرمودند: «زمانی که مردم مرتکب معاصی شوند و در بدی‌ها فرو روند، خداوند همت می‌ورزد آن‌ها را عذاب کند، باکی هم ندارد؛ اما وقتی به پیرها می‌نگرد که به سوی نماز، قدم برمی دارند و به بچه‌ها که قرآن می‌آموزند، بر آنان ترحم می‌کند و عذاب را به تاخیر می‌اندازد».
[۴] مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق، مشکوة الانوار، ص۹۶.
[۵] خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص۷۴.
[۶] موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۱، ص۲۱۰.
[۷] موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۲، ص۲۰۴.
[۹] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۲۸۱.
[۱۰] سراج الدین، عبدالله، تلاوة القرآن المجید: فضائلها،آدابها،خصائصها، ص۹۹.


۳ - پانویس


 
۱. رحمن/سوره۵۵، آیه۱-۲.    
۲. جمعه/سوره۶۲، آیه۲.    
۳. فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، ۷۲۹ - ۸۱۷ق، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، ج۱، ص(۵۹-۶۳).    
۴. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق، مشکوة الانوار، ص۹۶.
۵. خوشنویس، جعفر، القرآن الکریم فی احادیث الرسول الاعظم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم ، ص۷۴.
۶. موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۱، ص۲۱۰.
۷. موحدی ابطحی، محمد باقر، ۱۳۰۵-، جامع الاخباروالاثارعن النبی والائمة الاطهارعلیهم السلام، ج۲، ص۲۰۴.
۸. ابن ضریس، محمد بن ایوب، ۲۰۰- ۲۹۴ق، فضائل القرآن وماانزل من القرآن بمکة وماانزل بالمدینة، ص۷۶.    
۹. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۲۸۱.
۱۰. سراج الدین، عبدالله، تلاوة القرآن المجید: فضائلها،آدابها،خصائصها، ص۹۹.
۱۱. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۴۵۵.    


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «فضیلت تعلیم و تعلم قرآن».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.