برونشویگروبر برونشویگ، خاورشناس و مورخ فرانسوی است. فهرست مندرجات۲ - تحصیلا وی ۳ - فعالیت‌های برونشویگ ۳.۱ - برونشویگ در تونس ۳.۲ - برونشویگ در الجزیره ۳.۳ - سایر فعایت‌ها ۴ - درگذشت برونشویگ ۵ - کمک برونشویگ به صهیونیست ۶ - آثار برونشویگ ۶.۱ - کتاب ۶.۲ - مقالات ۶.۳ - همکاری در مجموعه مقالات ۶.۴ - مقالات وی در دانشنامه ۷ - فهرست منابع ۸ - پانویس ۹ - منبع ۱ - زادگاه برونشویگروبر برونشویگ، در ۶ اکتبر ۱۹۰۱ در بوردو به دنیا آمد. ۲ - تحصیلا ویوی در دانشسرای عالی پاریس در رشته زبان‌های قدیم ( لاتین و یونانی) تحصیل کرد. ۳ - فعالیت‌های برونشویگ۳.۱ - برونشویگ در تونسدر ۱۹۲۲، به تونس رفت و در دبیرستان کارنو به تدریس زبان فرانسه پرداخت و تا ۱۹۳۰ در تونس ماند. همین اقامت هشت ساله، شناخت بیش‌تر و علاقه مندی او را به تونس و نیز آشنایی و دوستی وی را با پژوهشگران تونسی، همچون عبدالوهاب، موجب شد. بدین ترتیب، پژوهش‌های طولانی او درباره تاریخ تونس در دوره حفصیان آغاز گردید. او با گردآوری منابع تاریخی و نسخه های خطی و بررسی وتحلیل آنها، نتایج تحقیقاتش را از ۱۹۳۰ بتدریج به صورت مقاله‌هایی درباره تاریخ تونس در مجله تونسی و مجله افریقایی منتشر ساخت [۱]
روبر برونشویگ، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، ج۱، مقدمه، ص۵، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸.
که مقدمات دریافت دو پایان نامه دکتری در ادبیات را برای او فراهم آورد (۱۹۳۶).
۳.۲ - برونشویگ در الجزیرهبرونشویگ در ۱۹۳۲ به الجزیره رفت و در آن‌جا علاوه بر ادامه تحقیق درباره تونسِ قرون وسطی، حوزه مطالعات خود را در مورد «مغرب» گسترش داد و دومقاله درباره ابن عبدالحَکَم و فَزّان به رشته تحریر درآورد. ۳.۳ - سایر فعایتهاوی در ۱۹۴۵، استاد زبان و ادبیات عرب شد، و از ۱۹۴۷استاد تمدن مسلمانان در دانشکده ادبیات دانشگاه بوردوو از ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۸ استاد اسلام شناسی دانشگاه سوربن و از ۱۹۶۵تا۱۹۶۸ نیز رئیس مؤسسه مطالعات اسلامی پاریس بود. برونشویگ در ۱۹۵۳ با همکاری یوزف شاخت، مجله > مطالعات اسلامی < را تأسیس کرد و اداره آن را بر عهده گرفت [۲]
عقیقی، ج ۱، ص ۳۱۵، نجیب عقیقی، المستشرقون، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱
. برونشویگ استاد افتخاری دانشگاههای الجزیره، بوردو و پاریس، رئیس افتخاری مؤسسه مطالعات اسلامی پاریس، عضو خارجی فرهنگستان بریتانیایی لندن، عضو فرهنگستان تاریخ مادرید و فرهنگستان دلینچیِ رم شد، و همچنین نخستین دریافت کننده نشانِ بین المللی لوی دلاّ ویدا در مه ۱۹۶۷ بود [۳]
روبر برونشویگ، مقدمه، ص ۹، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸.
هر چند برونشویگ بعد از ۱۹۸۳ دست به قلم نبرد، همچنان با علاقه مندی، مطالعات خود را بویژه در زمینه های مهم اسلام شناسی دنبال می‌کرد.
۴ - درگذشت برونشویگوی در ۱۶ فوریه ۱۹۹۰، بر اثر سکته قلبی، درگذشت. ۵ - کمک برونشویگ به صهیونیستبرونشویگ با وجود مطالعات و تحقیقات اسلامی، صهیونیستی فعال بود که در جنگ جهانی دوم به یهودیان الجزایر کمک بسیار کرد. ۶ - آثار برونشویگاز برونشویگ آثار متعددی در زمینه های گوناگون، چون دیدگاه‌های عمومی، تاریخ اسلام، فقه اسلامی، تاریخ شمال افریقا، زبان، تفکر مذهبی و...، به صورت کتاب و مقاله، به جا مانده است. ۶.۱ - کتابکتاب «دو سفرنامه چاپ نشده به افریقای شمالی در قرن پانزدهم» (۱۹۳۶) در برگیرنده اطلاعاتی تاریخی درباره یهودیان. کتاب «سرزمین بربرهای شرقی دردوره حفصیان از آغاز تا پایان قرن پانزدهم» در دو جلد (۱۹۴۰ـ۱۹۴۷) که این دو اثر، در واقع، پایان نامه های دکتری او محسوب می‌شوند. کتاب دوم علایق گسترده برونشویگ و روش او را در تحقیق و کوشش وی را برای جبران کمبود منابع در باب مسائل بنیادی نشان می‌دهد. او در این اثر، به تحلیل حیات اجتماعی، اقتصادی و فکری دوره حفصیان پرداخته و از کتب و مدارک بسیاری چون مقدمه ابن خلدون سود جسته و در ضمن آن، را نقد کرده است. او استفاده از مدارک و مستندات مسیحی و نسخ خطی آنان را نیز از یاد نبرده است. [۴]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۴۰۹، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۵]
روبر برونشویگ، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، ج۱، مقدمه، ص۵ ـ ۶، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸.
[۶]
دانشنامه ایران و اسلام، زیرنظر احسان یارشاطر، ذیل «ابن خلدون»، تهران ۱۳۵۴ـ ۱۳۷۰ ش.
۶.۲ - مقالاتشهرنشینی قرون وسطی و فقه اسلامی (۱۹۴۷)؛ تونس در قرون وسطای متأخر (۱۹۴۸)؛ نظریه کلی درباره تصدیق در فقه حنفی در قرون وسطی (۱۹۴۹)؛ نگاهی به تاریخچه بازارهای مکاره در اسلام (۱۹۵۳)؛ ملاحظات انتقادی درباره لغات قرآن (۱۹۵۶)؛ تعبیر شک در فقه (۱۹۵۶). ۶.۳ - همکاری در مجموعه مقالاتاصالت و زوال فرهنگی در تاریخ اسلام (۱۹۵۷، حاصل نشست بوردو در ۱۹۵۶)؛ نسب مادری در فقه اسلامی (۱۹۵۸)؛ ابن رشد به عنوان یک فقیه (۱۹۶۲). [۷]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۱۳۴، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۸]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۱۳۹، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۹]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۱۴۱، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۱۰]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۱۴۴، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۱۱]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۱۴۵، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۱۲]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۲۰۱، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۱۳]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۴۰۳، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
[۱۴]
ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ج۱، ص۴۰۸، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش.
۶.۴ - مقالات وی در دانشنامهاو همچنین در د. اسلام، چاپ دوم، مقاله های «عبد» («برده و برده داری»)، برائت «عاقله»، «بعل»، [۱۵]
د. اسلام، ذیل «برائت» و «برده و برده داری».
و «بیّنه» را نوشته است. [۱۶]
روبر برونشویگ، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، ج۱، مقدمه، ص۱۴، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸.
[۱۷]
برای اطلاع بیش‌تر رجوع کنید به: روبر برونشویگ، ج۱، مقدمه، ص۹ـ ۱۵، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸.
۷ - فهرست منابع(۱) روبر برونشویگ، تاریخ افریقیّة فی العهد الخَفصی من القرن ۱۳ الی نهایة القرن ۱۵ م، نقله الی العربیة حَمّادی ساحلی، بیروت ۱۹۸۸. (۲) دانشنامه ایران و اسلام، زیرنظر احسان یارشاطر، تهران ۱۳۵۴ـ ۱۳۷۰ ش. (۳) ژان سواژه، مدخل تاریخ شرق اسلامی، ترجمة نوش آفرین انصاری (محقق)، تهران ۱۳۶۶ ش. (۴) نجیب عقیقی، المستشرقون، قاهره ۱۹۸۰ـ۱۹۸۱. (۵) د. اسلام، چاپ دوم. ۸ - پانویس
۹ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «برونشویگ»، شماره۱۰۸۹. رده‌های این صفحه : تراجم | خاور شناسان
|