اعترافات آگوستین قدیس

با آنکه وی کتاب اعترافات را در زمانی که یک اسقف عالی‌مقام بوده نوشته است، شدت پشیمانی او و اعتراف و طلب بخشایش حتی از گناهان کوچک حیرت‌آور است. اعترافات که از دوران نوجوانی به صورت خودزندگی‌نامه شروع شده و با اعتراف به دوری از عشق به پروردگار علیه نفس و هواهای نفسانی اقامه دعوا می‌نماید. او عشق الهی را با تاروپود مطالب فلسفی و کلامی درمی‌آمیزد و بزرگترین گناه را دوری از عشق پروردگار و عدم درک توحید می‌داند. مناجات او در این کتاب، پرسوزوگداز و از زبان عاشقی دردمند است.

تو خدای من، حیات من و سرور قدسی منی، اما آیا در وصف تو به همین می‌توان بسنده کرد؟ آیا هیچ‌کس توان آن را دارد که به حد کفایت تو را وصف کند؟ بدا بحال کسانی که در مورد تو سکوت می‌کنند زیرا حتی آنانکه در فصاحت و بلاغت از همه گوی سبقت را ربوده‌اند، قادر نیستند در وصف تو لفظ و تعبیری بیابند.

من چرا تا این حد برای تو مهم هستم، که امر فرموده‌ای تا عاشقت باشم؟ و اگر در این عشق کامروا نگردم به خشم می‌آیی و مرا به رنجی عظیم انذار می‌دهی، آیا عدم عشق به تو، خود بقدر کافی دردآور نیست؟.

• دسترسی به ترجمه انگلیسی
• دسترسی به کتاب

• میثمی، سایه. اعترافات قدیس آگوستین. تهران. ص. ۳۹۲. شابک ۹۶۴-۶۹۸۰-۰۶-۶.
• . مجله الکترونیکی ویستا http://vista.ir/article/441232/&. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۳.