ولسوالی جغتو

واژهٔ جغتو برگرفته از نام خانات ترکی-مغولی جغتای است.

این ولسوالی در ۳۰ کیلومتری شهر غزنی، افغانستان قرار دارد که دارای چندین دره و دهستان هزاره‌نشین می‌باشد از جمله مهم‌ترین آن‌ها قیاق، قرصوب، جرمتو، سراب، ککرک، تورگان، گولبوری، شاکی و احمدآ می‌باشند.

گرچه جغتو یک سرزمین مرتفع تر از شهر غزنی است اما مردم آن به کشت گندم جو جواری محبوبات مرکبات و حتی در بعضی از مناطق به کشت برنج مشغول هستند به دلیل ناهمواری زیادی که در درهای جغتو وجود دارد زمین‌های کشاورزی داری وسعت زیادی نیستند به همین دلیل کشت محصولات متفاوت رسم می‌باشد هر خانواده داری تعداد اندکی چهار پا از جمله گاو، گوسفند، خر، بُز و به صورت نادر اسب می‌باشند.

در جغتو علاوه از حبوبات و غله‌جات، میوه‌جات نیز وجود دارد مانند: سیب، زردآلو، الو، هلو، گیلاس، آلبالو، توت، بادام، چارمفز، سنجد، انجیر و انواع انگور.

باشندگان جغتو را مردمان هزاره، با اقلیت کوچکی از پشتون‌ها تشکیل می‌دهند. هزاره‌های جغتو زیرشاخه قبیله بزرگ دای میرکیشه می‌باشند. مطابق احصائیه ۱۳۹۹، جمعیت این ولسوالی ۱۳۲٬۹۵۲ نفر است.

فرهنگ مردم جغتو مانند دیگر مناطق هزاره‌نشین یک نوع بوده که شامل: اسب دوانی، نیزه‌زنی، تیراندازی، کشتی‌گیری، پهلوانی، تجلیل از نوروز و … می‌شود.

تعداد زیادی از جمعیت جغتو به شهرهای بزرگ افغانستان و کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند. در کابل بیشتر آن‌ها مقیم دشت برچی، کارته سخی، چهارقلعه، قلعه شاده، یا پل سوخته می‌باشد. در پاکستان اکثر آن‌ها در مقیم شهر کویته پاکستان هستند و در ایران بیشتر مهاجران جغتو مقیم تهران، اصفهان و قم می‌باشند.

• ولسوالی‌های افغانستان
• ولایت غزنی