شهرستان میناب

از دشت میناب با نام پیشین هرمز کهنه یاد شده و از دیرباز تاکنون به نام‌های منا، مناب، مناو، مینا، میناو، مینو، هرمز، هارموز، آرموز … نیز خوانده شده‌است. قدیمی‌ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا ORGANA بوده‌است.

میناب را به دلیل نزدیکی با دریا و وجود رودهایی در پیرامون آن، «میان آب» نیز گفته‌اند، که اندک‌اندک به میناب تغییر یافته‌است. واژه میناب، در گذشته به جهت شفافیت آب رود میناب، مینا آب بوده، که به مرور زمان و به دلیل دگرگونی، حرف «آ» از بین رفته و به شکل میناب درآمده است.

مردم محل بر این باورند که در روزگاران کهن، دو خواهر به نام‌های «بی‌بی مینو» و «بی‌بی نازنین» این شهر را پایه‌گذاری کرده‌اند. ناحیه میناب از دیرباز نه تنها به نام‌های گوناگون، نظر جهانگردان را به خود جلب کرده، بلکه دست‌خوش یورش‌های ویران‌گر نیز بوده‌است.

در محل امروزی میناب، شهری آباد، که مرکز ایالت هرمز کهنه بوده، قرار داشته که تیمورلنگ با یورش وحشیانه خود، آن را خراب کرده و هفت دژ استوار آن را نیز ویران ساخته‌است. یکی از دژهای ویران شده شهر به نام دژ «بی بی می نو»، که همان «بی‌بی مینو» باشد، در گوشه شرقی شهر بازمانده‌است و به این دژ «هزاره» هم می‌گویند.

از بازمانده‌های تاریخی این شهر، دژ میناب است، که شهر میناب بر دامنه آن بنا شده‌است. این دژ تا اواخر دوران قاجاریه، مرکز حکومت بوده و اکنون خرابه‌ای بیش نیست.

شهرستان میناب از شمال با شهرستان رودان، از شمال غربی با شهرستان بندرعباس، از شرق با شهرستان منوجان استان کرمان، از جنوب تا جنوب شرقی با شهرستان بشاگرد، از جنوب غربی با شهرستان سیریک و از غرب با خلیج فارس همسایه است.

شهرستان میناب دارای ۴ بخش، ۱۱ دهستان و ۷ شهر به شرح زیر است:

شهرستان میناب

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان میناب برابر با ۲۵۹٬۲۲۱ نفر بوده‌است.