مختصات سلنوگرافی

مختصات سلنوگرافی یا مختصات قمری (انگلیسی: Selenographic coordinates) برای اشاره به مکان‌ها در سطح قمرِ زمین (ماه) استفاده می‌شود. با تعیین دو مقدار عددی، که قابل مقایسه با طول و عرض جغرافیایی زمین هستند، می‌توان به هر موقعیتی در سطح ماه اشاره کرد. طول جغرافیایی موقعیت شرقی یا غربی نصف النهار اصلی ماه را نشان می‌دهد، یعنی خطی که از نقطهٔ قطب شمال ماه با حرکت روی سطح ماه به‌طور مستقیم رو به زمین به سوی قطب جنوب ماه عبور می‌کند. (نصف‌النهار مبدأ زمین را ببینید) این را می‌توان به عنوان نقطهٔ میانی ماه قابل مشاهده که از زمین دیده می‌شود در نظر گرفت. عرض جغرافیایی موقعیت شمالی یا جنوبی خط استوا را نشان می‌دهد. هر دوی این مختصات به صورت درجه داده می‌شود.

اخترشناسان مکان اصلی در سیستم مختصات سلنوگرافی را با دهانه ماهواره ای کوچک و کاسه‌ای شکل دهانهٔ ماوستینگ (Mösting A') تعریف کرده‌اند. مختصات این دهانه به صورت زیر تعریف شده‌است:

عرض جغرافیایی: ۳ ° ۱۲ '۴۳٫۲ "جنوبی طول جغرافیایی: ۵ ° ۱۲ '۳۹٫۶ "غربی این سیستم مختصات به دلیل استفاده از آزمایش فاصله‌سنجی لیزری قمری تعریف بسیار دقیقی را ارائه می‌دهد.

هر مکانی که در بیش از ۹۰ درجهٔ شرقی یا ۹۰ درجهٔ غربی قرار گرفته باشد از زمین دیده نمی‌شود، به جز در رخ‌گردی؛ که ۵۹٪ ماه را قابل مشاهده می‌کند.