مسجد حیدریه قزوین

این بنا در دوره‌های مختلف تاریخی استفاده‌های متفاوتی داشته‌است. بر اساس گمانه‌ها در دوره ای مسجد جامع بخشی از اهل سنت ساکن در شهر قزوین بوده‌است. همچنین با توجه به دیگر آثار یافت شده، کاربری بخشی از بنا به عنوان مدرسه علیمه قطعی است.

در سده اخیر این بنا به عنوان مدرسه ای نوین با نام مدرسه رهنما مورد استفاده قرار گرفته‌است. از سال 1383 شمسی کاوش این بنا آغاز شد و کاربری آن به یادمانی تاریخی تغییر پیدا کرده‌است.

این مسجد یکی از نمونه‌های کامل مساجد چهارطاقی می‌باشد که با کمی تغییر به شکل کنونی درآمده، محراب و تزئینات آن از نظر طرح در نوع خود جز بهترین و نفیسترین نمونه‌های هنر گچبری ایران به‌شمار می‌رود.همچنین هماهنگی طرح پیچیده گچبری و سادگی طرح آجر کاریبی نظیر است کتیبه‌های کوفی این مسجد که به‌شکل کوفی گلدار , کوفی گل و برگدار و کوفی پیچیده و مارپیچگچبری شده‌اند.بسیار به کتیبه‌های مقصوره مسجد جامع قزوین شباهت دارند مقصوره مسجد حیدریه تنها بازمانده شکوه این مسجد بوده که در دوره‌های بعد تخریب گردیده و قسمت‌های دیگر بدان ملحق شده گنبد رفیع مقصوره در دوران صفویه و به سال ۱۰۴۹ هجری قمری فرو ریخته و برای حفاظت ظرایف تزئینات آن سقفی شیروانی در دوران پهلوی بر آن بنا نموده‌اند. قدمت بنای نخستین مسجد تقریباً به دوران آل بویه می‌رسد و متأسفانه بانی بنا هم مشخص نیست و همان مسجدی می‌باشد که رافعی آن را بنام جامع اصحاب ابوحنیفه خوانده است .