ابن قیس رقیات (رویدادهای‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی) عبیدالله بن قیس عامری معروف به ابن قیس رُقیّات یا قیس الرقیات، از شعرای عصر اموی بود که اشعار عاشقانه می‌سرود. او در ابتدا به زبیریان پیوست و بر علیه مروانیان شورید، اما بعدها از عبدالملک بن مروان امان خواست و تا هنگام مرگش به سال ۸۵ قمری در دمشق زندگی کرد. فهرست مندرجات ۱ - معرفی اجمالی ۲ - پانویس ۳ - منبع ۱ - معرفی اجمالی عبیدالله بن قیس بن عامر بن لؤیّ بن غالب عامری، در وصف سه زن، که همگی رقیه نام داشتند، اشعار عاشقانه می‌سرود به همین جهت ملقب به قیس الرقیات شد. او از شاعران قرشی عصر اموی بود و به زبیریان تمایل داشت و بدین جهت، همراه مصعب بن زبیر بر ضد عبدالملک بن مروان شورید. وقتی مصعب کشته شد ابن قیس به کوفه پناه برد و مدت یک سال در آن‌جا اقامت گزید. آن‌گاه رهسپار شام گردید و به عبدالله بن جعفر پناه آورد. سپس درباره وضعیت خود از عبدالملک پرسید و از او خواست تا به وی امان دهد. عبدالملک نیز وی را امان داد و تا هنگام مرگ در دمشق زیست. [۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۰۶.     [۲] ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۵، ص۵۱.     ۲ - پانویس   ۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۲۰۶.     ۲. ↑ ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، الاغانی، ج۵، ص۵۱.     ۳ - منبع عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۲۵۳. رده‌های این صفحه : تاریخ اسلام | درگذشتگان سال 85 (قمری) | شاعران عصر اموی | شعرای عرب | مدفونان در دمشق