بعیربعیر به معنای شتر است و در باب طهارت و وصیت به کار رفته است. ۱ - بعیر در لغتمعروف میان لغویان این است که بعیر مانند واژه ی انسان، اسم جنس است و شامل همه ی انواع شتر از کوچک و بزرگ و نر و ماده مى‌شود. ۲ - بعیر در عرفبعیر در نزد عرف- به تصریح بعضى لغویان- تنها بر شتر نر، اطلاق مى‌گردد. چنان که مفاد کلام برخى لغویان، عدم شمول آن نسبت به بچه شتر است. ۳ - کاربرد فقهیعنوان بعیر، در فقه، موضوع برخى احکام، واقع شده است. این عنوان به مناسبت، در باب طهارت و وصیت به کار رفته است. ۴ - احکام بعیر۴.۱ - مردن بعیر در چاهمشهور میان قدما این است که اگر بعیر در چاه بمیرد براى تطهیر آن باید تمام آب چاه را کشید. در مراد از بعیر- به تبع اهل لغت- بین فقها اختلاف است. این اختلاف در حکم نیز سرایت مى‌کند؛ بنابراین اگر بعیر، تنها بر شتر بزرگ نر، صادق باشد حکم یاد شده محدود به آن خواهد بود و شتر ماده و نیز بچه شتر اگر در چاه، بمیرد مشمول حکم «ما لا نصّ فیه» (آنچه که نصّى درباره‌اش نرسیده) مى‌شود؛ یعنى تمام آب چاه یا چهل و یا سى دلو- بنابر اختلاف اقوال- کشیده مى شود. ۴.۲ - وصیت در مورد بعیراختلاف یاد شده، در فرض وصیت به اینکه این بعیر را پس از مرگم به فلانى بدهید نیز وجود دارد. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص ۱۱۹ تا ۱۲۰ |