زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

رفع حکم تبعید (قرآن)





کسانی که محکوم به تبعید شده‌اند اگر قبل از دستگیری توبه کنند سبب سقوط حکم تبعید درباره آنان می‌شود.


۱ - علت رفع حکم تبعید



توبه، قبل از دستگیری، سبب سقوط حکم تبعید از محارب و فسادگر در زمین (مفسد فی الارض) می‌شود:
انما جزؤا الذین یحاربون الله ورسوله ویسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا... او ینفوا من الارض... • الا الذین تابوا من قبل ان تقدروا علیهم...
کیفر آنها که با خدا و پیامبرش به جنگ بر می‌خیزند، و اقدام به فساد در روی زمین می‌کنند، (و با تهدید اسلحه، به جان و مال و ناموس مردم حمله می‌برند،) فقط این است که اعدام شوند ...رو یا از سرزمین خود تبعید گردند. ... . مگر آنها که پیش از دست یافتن شما بر آنان، توبه کنند... .

۱.۱ - دیدگاه مفسرین درباره آیه


از این جمله استفاده می‌شود که تنها در صورتی مجازات و حد از آنها برداشته می‌شود که پیش از دستگیر شدن به میل و اراده خود از این جنایت صرفنظر کنند و پشیمان گردند البته نیاز به تذکر ندارد که توبه آنها سبب نمی‌شود که اگر قتلی از آنها صادر شده یا مالی را به سرقت برده‌اند مجازات آن را نبینند، تنها مجازات تهدید مردم با اسلحه برداشته خواهد شد.
و به عبارت دیگر توبه او تنها تاثیر در ساقط شدن حق الله دارد و اما حق الناس بدون رضایت صاحبان حق، ساقط نخواهد شد. و نیز به تعبیر دیگر: مجازات محارب از مجازات قاتل یا سارق معمولی شدیدتر است و با توبه کردن مجازات محارب از او برداشته می‌شود اما مجازات سارق و غاصب یا قاتل معمولی را خواهد داشت. ممکن است سؤال شود: توبه یک امر باطنی است از کجا می‌توان آن را اثبات کرد؟
در پاسخ می‌گوئیم: طریق اثبات برای این موضوع فراوان است از جمله اینکه دو شاهد عادل گواهی بدهند که در مجلسی توبه او را شنیده‌اند و بدون اینکه کسی آنها را اجبار کند به میل خود توبه نموده‌اند و یا اینکه برنامه و روش زندگی خود را چنان تغییر دهند که آثار توبه از آن آشکار باشد.
الا الذین تابوا من قبل ان تقدروا علیهم...
یعنی مگر آن محاربی که قبل از دستگیری توبه کرده باشد، و اما بعد از دستگیر شدن و قیام دو شاهد بر اینکه او شمشیر کشیده، و یا کسی را کشته دیگر توبه حد شرعیش را بر نمی‌دارد، و اما اینکه فرمود: فاعلموا ان الله غفور رحیم، کنایه است از برداشته شدن حد از آنان (در آن صورت که قبل از دستگیری توبه کرده باشد) پس در واقع این آیه از مواردی است که مغفرت به غیر امر اخروی تعلق گرفته، (چون معنایش این است که چنین کسی در صورتی که توبه کند لازم نیست خود را به محکمه معرفی نموده، و اقرار به قتل کند، تا حاکم حکم اعدامش را صادر و اجراء کند، تا گناهش آمرزیده شود، بلکه همین که خود و خدا توبه کند حدش آمرزیده و یا ساقط می‌شود).

۲ - پانویس


 
۱. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۲. مائده/سوره۵، آیه۳۴.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۳۶۲.    
۴. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۵، ص۵۳۵.    


۳ - منبع



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۳۳۰، برگرفته از مقاله «رفع حکم تبعید».    


رده‌های این صفحه : تبعید | موضوعات قرآنی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.