زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

محمد بن عائذ دمشقی





ابوعبدالله محمد بن عائذ دمشقی (۱۵۰-۲۳۴ق)، از مفتیان و راویان اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری بود.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعبدالله محمد بن عائذ بن عبدالرحمان بن عبیدالله قرشی دمشقی کاتب، در سال ۱۵۰ق در دمشق به دنیا آمد. حدیث را از بزرگانی چون اسماعیل بن عیاش، هیثم بن حمید و ولید بن مسلم فراگرفت. از دمشقی کسانی مانند احمد بن ابی الحواری، محمود بن خالد و ابوزرعه رازی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند. ابوزرعه وی را از مفتیان دمشق برشمرده
[۴] نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۶۰.
و ابن عساکر به نقل از دحیم، او را به راستگویی ستوده است. ذهبی، مزی و ابن حجر از رجال‌شناسان اهل سنت نیز وی را موثق دانسته و در عین‌حال گفته‌اند: دمشقی از پیروان قدریّه بود. او افزون بر برخورداری از جایگاه علمی، مدتی نیز از جانب مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) متولی دیوان خراج در شام گردید.

۲ - وفات



وی در نهایت به سال ۲۳۴ یا ۲۳۳ق در همان دیار از دنیا رفت.

۳ - تالیفات



آثار و تالیفات وی عبارت‌اند از: المغازی، الفتوح، الصوائف الملح و النوادر و سیر النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).
[۲۰] ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۲، ص۱۷۳.


۴ - پانویس


 
۱. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۹، ص۷۵.    
۲. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۵۲.    
۳. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۵، ص۴۲۸.    
۴. نصری، عبدالرحمان بن عمر، تاریخ ابی زرعه، ج۱، ص۶۰.
۵. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۳، ص۲۹۱.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۳۲۸.    
۷. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۲۵، ص۴۲۸-۴۲۹.    
۸. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۳۴۳.    
۹. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۳، ص۲۸۸.    
۱۰. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج۵۳، ص۲۹۲.    
۱۱. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۳۴۳.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۳۲۸.    
۱۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۱۲.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۱، ص۱۰۴.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۳۲۶.    
۱۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۳، ص۱۵۴.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۳، ص۵۸۹.    
۱۸. ابن منظور، محمد بن مکرم، مختصر تاریخ دمشق، ج۲۲، ص۲۴۹.    
۱۹. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۲، ص۲۶۵.    
۲۰. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تقریب التهذیب، ج۲، ص۱۷۳.
۲۱. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۷۴۶.    
۲۲. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۳۴۳.    


۵ - منبع


• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۹۴، برگرفته از مقاله «محمد دمشقی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.