زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

غلوه





نهایت برد پرتاب تیر را غَلوَه گویند.


۱ - کاربرد فقهی



عنوان یاد شده (غَلوَه) به مناسبت در باب طهارت آمده است.

۲ - معنای لغوی



غلوه در لغت به معنای مقدار پرتاب تیر، مسافت سیصد تا چهارصد ذراع و ۲۵ غلوه معادل یک فرسخ آمده است.
[۱] مجمع البحرین، واژه «غلو».


۳ - اصطلاح فقهی



مراد از غلوه در فقه، معنای نخست است. مراد از مقدار پرتاب تیر، مسافتی است که تیرانداز معمولی (معتدل القدره) از کمان معمولی، در هوای آرام و بدون باد، تیر معمولی را پرتاب می‌کند. این مسافت، معادل تقریبی دویست گام ذکر شده است.
[۴] لوامع صاحبقرانی، ج۱، ص۶۹۴.


۴ - حکم فقهی



کسی که در بیابان برای وضو یا غسل جهت نماز آب ندارد، باید برای یافتن آن به جست‌وجو بپردازد. حدّ جست‌وجو بنابر قول مشهور، در زمین ناهموار یک غلوه و در زمین هموار، دو غلوه از چهار جهت است و با یأس از یافتن آب در این حدود، می‌تواند تیمّم کند.

۵ - پانویس


 
۱. مجمع البحرین، واژه «غلو».
۲. کشف اللثام، ج۲، ص۴۳۳.    
۳. جواهر الکلام، ج۵، ص۷۹.    
۴. لوامع صاحبقرانی، ج۱، ص۶۹۴.


۶ - منبع



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۶۰۱، برگرفته از مقاله «غَلوَه».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.