گونتر فون کلوگه

گونتر فون کلوگه ماه اکتبر سال ۱۸۸۲ در خاندانی نظامی زاده شد. خاندان او سال ۱۹۱۳ به دست قیصر ویلهلم دوم به جایگاه نجیب‌زادگی رسید. گونتر به همراه برادر خود وارد دانشسرای نظامی پروس شد. سال ۱۹۰۱ فارغ‌التحصیل گشت و در رسته توپخانه خدمت در نیروی زمینی امپراتوری آلمان را آغاز کرد. در این زمان او و ویلهلم کایتل در یک هنگ قرار داشتند. فون کلوگه بین سال‌های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲ دوره دانشکده جنگ را گذراند و به ستاد کل پیوست. با آغاز جنگ جهانی اول به درجه سروانی نائل آمد. در طول این جنگ نبرد را در جبهه‌های روسیه، ایتالیا، رومانی و فرانسه تجربه و نشان صلیب آهنین را دریافت نمود. فون کلوگه ماه اکتبر سال ۱۹۱۸ در نزدیکی وردون به شدت مجروح شد.

پس از جنگ، فون کلوگه در سال ۱۹۱۹ به رایشسور پیوست. تا سال ۱۹۲۳ با درجه سرگردی در دپارتمان آموزش وزارت جنگ خدمت نمود. سال ۱۹۲۷ به درجه سرهنگ دومی و چند سال بعد با درجه سرهنگی یک به فرماندهی یک هنگ توپخانه رسید.

با به قدرت رسیدن حزب ناسیونال سوسیالیست به رهبری آدولف هیتلر، پیشرفت فون کلوگه سرعت گرفت. سال ۱۹۳۳ با ترفیع به درجه سرتیپی بازرس یگان‌های مخابرات شد. سال بعد با ارتقا به درجه سرلشکری به فرماندهی لشکر ششم منصوب گشت. این یگان به زودی به سپاه ۶ تغییر عنوان داد و فون کلوگه به عنوان فرمانده آن ماه اوت سال ۱۹۳۶ به درجه سپهبدی رسید.

جنگ جهانی دوم

لهستان

فون کلوگه برای مدتی بین سال‌های ۳۹–۱۹۳۸، در اعتراض به سیاست‌های هیتلر، بازنشسته شد اما مجدداً به خدمت فراخوانده شد. هنگام آغاز جنگ جهانی دوم در تابستان سال ۱۹۳۹ فون کلوگه در تهاجم به لهستان ارتش چهارم را به عنوان بخشی از گروه ارتش شمال فرماندهی می‌کرد. با حصول سریع پیروزی فون کلوگه به درجه ارتشبدی ترفیع یافت و مفتخر به دریافت نشان صلیب شوالیه صلیب آهنین شد.

ارتش فون کلوگه به جبهه غربی منتقل گشت. این ارتش در تهاجم برق‌آسا به فرانسه از روز ۱۰ مه سال ۱۹۴۰ بخشی از گروه ارتش آ بود. نیروهای فون کلوگه با جلوداری لشکر هفتم زرهی اروین رومل، از رود موس گذر کردند و خود را به ساحل کانال مانش رساندند. پس از پیروزی در این عملیات، فون کلوگه به همراه چند فرمانده ارشد دیگر، ماه ژوئیه سال ۱۹۴۰ به درجه فیلدمارشالی دست یافت.

شوروی

فیلدمارشال فون کلوگه در جریان عملیات بارباروسا، تهاجم آلمان به شوروی که از ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۱ آغاز شد، همچان فرماندهی ارتش چهارم را بر عهده داشت. او یکی از دو فیلدمارشالی بود که در این عملیات یک ارتش میدانی را فرماندهی می‌کردند. نیروهای با گذر از بیاویستوک و اسمولنسک به نزدیکی مسکو، پایتخت شوروی، رسیدند. فون کلوگه تنها فرمانده ارشد در گروه ارتش مرکز بود که پس از نبرد اسمولنسک، صراحتاً از طرح چرخش نیروهای زرهی هاینتس گودریان به سمت جنوب به جای حرکت مستقیم به سمت مسکو، پشتیبانی می‌کرد. پس از صورت گرفتن نبرد مسکو و اجرای ضد حمله ارتش سرخ در ماه دسامبر سال ۱۹۴۱، تهاجم آلمانی‌ها متوقف شد. پس از کناره‌گیری فیلدمارشال فدر فن بک، فون کلوگه به فرماندهی گروه ارتش مرکز منصوب گشت.

فون کلوگه در این موقعیت از طریق هنینگ فن ترسکو، برای نخستین بار با جنبش مخالفان هیتلر در تماس قرار گرفت. او با آرای کلی این افراد موافق بود اما از دست زدن به اقدامی علیه رئیس حکومت که نسبت به او سوگند وفاداری خورده بود، اجتناب می‌کرد. به هر صورت در اثر القائات توطئه‌گران، در نهایت پذیرفت عملی در این جهت صورت دهد اما اواخر ماه نوامبر سال ۱۹۴۳ در اثر یک تصادف رانندگی مجروح شد. فون کلوگه برای شش ماه از میدان‌های نبرد دور بود.

فرماندهی عالی جبهه غربی

فون کلوگه پس از مرخصی از بیمارستان به فرماندهی کل جبهه غربی رسید. مأموریت او متوقف کردن متفقین در فرانسه بود. پس از رسیدن به موقعیت و مشورت با فیلدمارشال اروین رومل، شرایط را ناامید کننده ارزیابی نمود. فون کلوگه هنگام کودتای ۲۰ ژوئیه هیچ اقدامی صورت نداد. به هر صورت فون کلوگه که نتوانسته بود شرایط میدانی را تغییر دهد، دیگر مورد توجه هیتلر نبود و نگرانی از پیوستن او به متفقین وجود داشت. میانه ماه اوت ارتباط جبهه غربی با برلین برای یک روز کاملاً قطع شد. هیتلر به ظن این که فون کلوگه به‌طور مخفیانه در حال مذاکره تسلیم با متفقین است، روز ۱۷ اوت او را از مقام خود عزل و با فیلدمارشال والتر مدل جایگزین نمود. به فون کلوگه دستور داده شد در برلین حاضر شود. فیلدمارشال فون کلوگه که شانسی برای خود قائل نبود، در راه برلین با خوردن سم روز ۱۹ اوت سال ۱۹۴۴ به زندگی خود پایان داد. پیش از مرگ نامه‌ای به هیتلر نوشت و در این نامه از او خواست برای پایان دادن به رنج مردم آلمان، صلح را بپذیرد.

• Shirer, William L. The Rise and Fall of the Third Reich. Simon & Schuster. 1960. ISBN 0-671-72868-7