آل یاسینآلِ یاسین، یا اِل یاسین، اصطلاحی بر گرفته از قرآن می‌باشد. ۱ - کاربرد در قرآناین عنوان یک‌بار در قرآن مجید به کار رفته است: «سَلامٌ عَلی اِلْ‌یاسینَ». ۲ - قرائت قاریانقاریان و مفسّران این واژه را به چند گونه خوانده‌اند. عامه قرّاءِ مکّه و بصره و کوفه آن را ال‌یاسین (به کسر الف) و عامه قرّاءِ مدینه آل یاسین قرائت کرده‌اند. [۲]
طبری، محمد بن جریر، تفسیر، ج۲۳، ص۶۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
۳ - مفهوم اِل یاسینال یاسین به دو مفهوم گرفته شده است: الف ـ ال یاسین، واژه‌ای و تلفظی دیگر از الیاس است، مانند میکال و میکائیل و میکائین و سیناء و سینین. به گفته ابن جنّی، این‌گونه تلفظ در میان اعراب رایج بوده است. [۳]
قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۵، ص۱۲۰، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹.
بنابراین، ال یاسین همان الیاس است و درود خداوند نیز بر خود اوست [۴]
طبری، محمد بن جریر، تفسیر، ج۲۳، ص۶۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
ب ـ ال یاسین، به گفته زجّاج جمع الیاس است و یاءِ نسبت در آن حذف شده است و مقصود از آن خود الیاس و پیروان اوست. [۵]
طبری، محمد بن جریر، تفسیر، ج۵، ص۸۱، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
۴ - مفهوم آل یاسینآلِیاسین که مرکب از دو واژه آل و یاسین است و به سه مفهوم گرفته شده است: الف ـ یاسین پدر الیاس است [۷]
زمخشری، جاراللـه، الکشاف، ج۳، ص۳۵۲، بیروت، دارالمعرفه.
و آل، خاندان یاسین که مقصود خود الیاس است [۸]
بیضاوی، عبداللـه بن عمر، انوارالتنزیل، ج۲، ص۲۹۹، مصر، ۱۳۸۸ق.
ب ـ یاسین (یس) نام سوره یا قرآن است و آل‌یاسین اهل قرآن و مؤمنان به کتاب خداست [۹]
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۸۲، بیروت، مکتبه الحیاه.
[۱۰]
فخر رازی، التفسیر الکبیر، ج ۲۶، ص۱۶۲.
ج ـ یاسین نام حضرت محمد (صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌اله) و آل، خاندان اوست. [۱۱]
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۵، ص۸۲، بیروت، مکتبه الحیاه.
ابن عباس گوید: ما آل محمّد آل یاسینیم [۱۲]
سیوطی، جلال‌الدین، الدّرّالمنثور، ج۵، ص۲۸۶، قم، ۱۴۰۴ق.
که آل محمّد در قول ابن‌عباس در معنی اعم به کار رفته است؛ و نیز از حضرت علی (علیه‌السلام) با اسنادش نقل شده است که فرمود در آیه «سلام علی آل یاسین»، یاسین محمّد (صلی‌الله‌و‌علیه‌و‌اله) و ما آل یاسینیم. [۱۳]
حسکانی، عبیداللـه، شواهد تنزیل، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۲، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق.
۵ - فهرست منابع(۱) بیضاوی، عبداللـه بن عمر، انوارالتنزیل، مصر، ۱۳۸۸ق. (۲) حسکانی، عبیداللـه، شواهد تنزیل، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۳ق. (۳) زمخشری، جاراللـه، الکشاف، بیروت، دارالمعرفه. (۴) سیوطی، جلال‌الدین، الدّرّالمنثور، قم، ۱۴۰۴ق. (۵) طباطبایی، محمدحسین، المیزان، بیروت، ۱۹۷۳م. (۶) طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، بیروت، مکتبه الحیاه. (۷) طبری، محمد بن جریر، تفسیر، بیروت، داراحیاء التراث العربی. (۸) قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، به کوشش محمد محمد حسنین، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، ۱۵/۱۱۹. (۹) مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ۱۳/۳۹۳. ۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل یاسین»، شماره۴۸۶. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی
|