عربی‌سازی
عربی‌سازی یا عرباندن (به انگلیسی: Arabization) عبارت است از کشور گشایی و مستعمره‌سازی مناطق غیر عربی و رشد نفوذ عربی در مردم غیر عرب که همراه با تغییر تدریجی زبان‌شان و مشارکت دادن آن افراد در فرهنگ و هویت عربی همراه است. به طور کلی عناصر با منشأ عرب به اشکال مختلف با عناصر مناطق فتح شده ترکیب می‌شدند و در نهایت اسم عرب را می‌گرفتند. عرب سازی نیز در دوران مدرن ادامه داشت، برجسته‌ترین آن توسط رژیم‌های ناسیونالیستی عرب عراق، سوریه، سودان، موریتانی، الجزایر و لیبی انجام می‌گیرد و انطباق و جایگزینی و تغییر هویت و فرهنگ جوامع و مردم غیر عرب به فرهنگ و هویت عربی اجرا می‌شود.
پس از پیدایش اسلام در حجاز ، فرهنگ و زبان عربی در خارج از شبه جزیره عربستان با فتح ، تجارت و روابط متقابل بین اعضای جمعیت محلی غیر عرب و عرب‌های شبه جزیره گسترش یافت. زبان عربی در این مناطق به عنوان زبان فرانسوی فعالیت کرد و گویش شکل گرفت. اگرچه یمن به طور سنتی به عنوان وطن اعراب برگزار می‌شود ، بیشتر مردم یمن در حقیقت قبل از گسترش اسلام ، عربی قدیمی صحبت نمی‌کردند ، بلکه در عوض زبانهای سامی جنوبی بودند. تأثیر زبان عربی نیز در بسیاری از کشورهایی که فرهنگ آنها تحت تأثیر اسلام بوده‌است ، عمیق بوده‌است. زبان عربی منبع اصلی واژگان برای زبانهای مختلف بود. این روند بین قرن ۱۰ و ۱۴ ، به نقطه اوج فرهنگ عربی رسید و گرچه بسیاری از کلمات عربی از آن زمان استفاده نشده‌است ، اما هنوز هم بسیاری از آنها همچنان باقی مانده‌اند.
گسترش اولیه عرب در خاور نزدیک
پس از اسکندر بزرگ ، پادشاهی نبطیان پدید آمد و منطقه ای را گسترش داد که از شمال عربستان تا جنوب سوریه امتداد داشت. سابق نشات گرفته از شبه جزیره عربستان ، که تحت تأثیر فرهنگ قبلی آرامی قرار گرفت ، فرهنگ عبری همسایه پادشاهی هسمونی و همچنین فرهنگ‌های هلنی در منطقه (به ویژه با مسیحی شدن نبطی‌ها در ۳ و قرن چهارم) زبان عربی پیش از مدرن توسط نباتیان ایجاد شد ، که الفبای نبطی را ساخت که پایه و اساس مدرن خط عربی شد. زبان نبطی ، تحت تأثیر سنگین عرب ، به زبان عربی ادغام شد.
اعراب غسان آخرین مهاجرت ستیزی غیر اسلامی به شمال از یمن در اواخر دوره کلاسیک بودند. آنها مسیحی ارتدکس یونان و مشتری‌های امپراتوری بیزانس بودند. آنها به شام رسیدند که جمعیت کاملاً عربی داشت. آنها در ابتدا در منطقه حران مستقر شدند و سرانجام در سراسر شام (لبنان ، فلسطین و اردن) گسترش یافتند ، و به طور خلاصه فرمانداری بخش‌هایی از سوریه و اردن را دور از نبطیان تأمین کردند. پادشاهی عرب لخمی ها عرب توسط قبیله بنی لخم تأسیس شد که در قرن ۲ از یمن مهاجرت کرد و تحت مدیریت بنو لخم بود ، از این رو نامی به آن داده شد. آنها دین کلیسای شرق را تأسیس کردند که در آشور تاسیس شد / Asōristān ، مخالف مسیحیت ارتدکس یونان غسانیان ، و مشتری‌های امپراتوری ساسانی بودند. بیزانسی‌ها و ساسانیان از غسانان و لخمیدها برای جنگ با پروکسی در عربستان علیه یکدیگر استفاده کردند.
تاریخچه عربی سازی
عربی سازی در زمان خلافت اولیه
عربستان جنوبی
عربستان شرقی
هلال بارور و سوریه (منطقه)
مصر
شمال آفریقا و ایبری
عرب سازی در ایبری اسلامی
عرب سازی در سیسیل اسلامی ، مالت و کرت
عرب سازی در سودان
عرب سازی در ساحل صحرا
- مقاله اصلی : مردم بقاره
عربی سازی در دوران معاصر
- مقاله اصلی : ملی‌گرایی عربی
عرب سازی در الجزایر
عرب سازی در مراکش
عرب سازی در تونس
عرب سازی در سودان
باوجود حضور قدرتمند مسلمانان و اعراب در سودان، جنوب این کشور دارای اکثریت روح باورها و مسیحیان بود. در رفراندوم ۲۰۱۱ خودگردانی سودان جنوبی، این بخش از سودان جدا شد. همچنین در جنگ دارفور، مردم فور (Fur people) و مردم زقاوا (Zaghawa people) و مردم ماسالیت (Masalit people) مورد ستم دولت سودان قرار گرفتند. در این حوادث اتحادیه عرب از عمر حسن البشیر در برابر حکم بازداشت بین‌المللی که توسط دیوان بین‌المللی کیفری، برای استرداد او صادر شد، حمایت کردند.
عرب سازی در موریتانی
عرب سازی در عراق
در عراق صدام حسین بسیاری از کردها را در عملیات انفال قربانی کرد.
عرب سازی در سوریه
عربی سازی در داعش
عربی سازی در مالزی
در سال های اخیر دولت مالزی به دنبال عربی سازی این کشور بوده است.
وارونه‌سازی عربی‌سازی
تاریخی
اندلس
در تاریخ اسپانیا و پرتغال Reconquista (بازپس‌گیری اندلس) دوره ای است که تغییرات فرهنگی اعراب واگردانی شد.
مالت
درگیری های مالت (Norman invasion of Malta) نیز در راستای عربی زدایی بود.
امروزی
- در ۱۹۲۹ الفبای لاتین در کشور ترکیه شناسانده شد و جایگزین ابجد عربی، به عنوان بخشی از ساماندهی آتاتورکی شد.
- در ۱۹۴۸ اسرائیل در یک منطقه سابقاً عربی بنیان‌گذاری شد.
- در ۲۰۱۱ جدایی سودان جنوبی از برنامه عربی سازی سودان.
- استقرارات اخیر سازمان‌های کردی در میان‌رودان مانند کردستان عراق و فدراسیون چند فرهنگی دموکراتیک سوریه شمالی.
- بربرگرایی‌های اخیر در الجزایر، مراکش و مالی در مخالفت با پان‌عربیسم.
- روی‌آوری به پارسی سره در ایران.
- عربی‌سازی مردم مالایی توسط سلطان ابراهیم اسماعیل جوهور در مالزی مورد چالش قرار گرفته‌است.
زبانهای رایج غیرعربی
از ۲۲ کشور عربی، ۸ کشور بیش از یک زبان رسمی (علاوه بر عربی) دارند و ۱۹ کشور هم علاوه بر زبانهای رسمی، زبانهای مهم و پر گویش دیگری هم دارند.
جستارهای وابسته
|
|
یادداشت
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. "عه‌ره‌باندن" (به کردی مرکزی).
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «تعریب (سیاسة)».
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Arabization».
- ↑ Reynolds, Dwight F. (2 April 2015). The Cambridge Companion to Modern Arab Culture. Cambridge University Press. ISBN 9780521898072.
- ↑ Nebes, Norbert, "Epigraphic South Arabian," in Uhlig, Siegbert, ed. Encyclopaedia Aethiopica (Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005), p. 335
- ↑ Leonid Kogan and Andrey Korotayev: Sayhadic Languages (Epigraphic South Arabian) // Semitic Languages. London: Routledge, 1997, p[. 157-183.
- ↑ https://www.japantimes.co.jp/news/2017/12/23/asia-pacific/arabization-malaysian-religion-culture-comes-spotlight/#.XqZJPs17nIU
- ↑ https://www.theedgemarkets.com/article/against-grain-arabisation-and-malay-identity