ابوالریحانتین
اَبو الرّیْحانَتَیْن به‌معنای پدر دو ریحانه از کنیه‌های پیامبر(ص) و کنیه‌های امام علی(ع) است} ریحانه به‌معنای هر نوع گیاه خوشبو است. پیامبر(ص) در مواردی گفته است امام حسن(ع) و امام حسین(ع) ریحانه‌های من هستند. در برخی مواقع این تعبیر از سوی پیامبر(ص) درباره امام حسن(ع) به تنهایی نیز بکار رفته است. به عنوان نمونه در مناقب روایت است که پیامبر(ص) حتی در حال نماز با مهربانی و عطوفت بسیار زیاد با او برخورد می کرد و در پاسخ به سؤال اصحاب و تعجب آنان ازاین برخورد می‌فرمود: «إن هذا ريحانتي» این ریحانه من است. و به حضرت علی(ع) نیز ابو الریحانتین گفته می‌شود. به عنوان نمونه خوارزمی در مقتل الحسین روایتی از پیامبر(ص) نقل کرده که سه روز پیش از وفاتش به امیرالمؤمنین(ع) با این عنوان سلام کرده است: سلام الله عليك أبا الرّيحانتين أوصيك بريحانتيّ من الدّنيا. سلام خدا بر تو اباالریحانتین(پدر دو ریحانه) تو را به دو ریحانه ام در دنیا(حسن وحسین) توصیه می کنم.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۱۵۴.
- ↑ طبرسی، إعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۱۵۴؛ ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۱۵۴
- ↑ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ذیل واژه «ریحان»، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۷۱.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۸.
- ↑ ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب، ج۳، ص ۱۸۸.
- ↑ اربلی، کشف الغمه، ۱۳۸۱ق، ج۱، ص۶۸.
- ↑ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۱، ص ۱۰۳.
- ↑ قاضی نورالله شوشتری در کتاب احقاق الحق ج۱۰ ازص۵۹۹ تا ص ۶۲۶روایاتی را از کتب و منابع معتبر اهل سنت نقل کرده که پیامبر(ص) حسن و حسین را به عنوان دو ریحانه خویش معرفی کرده است.
منابع
- ابن شهر آشوب، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب علیهم السلام، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الائمة، تبریز، مکتبة بنی هاشمی، ۱۳۸۱ق.
- انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، انتشارات سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۰ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی (ط- القدیمة)، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.
- مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة‌حجج الله علی العباد، قم، موسسة آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.