آلبانی

آلبانی کشوری در جنوب شرقی قاره اروپا است. پایتخت آن تیرانا است. سرزمین آلبانی در سده‌های پیش از میلاد بخشی از سرزمین پهناوری به نام ایلیریا بوده‌است که نام آن برگرفته از نام تیره ایلیری از تیره‌های هندواروپایی است که به سامان‌های شرق شبه‌جزیره بالکان کوچ کرده بودند.

نام بومی این کشور در خود زبان آلبانیایی‌ها، اِشچیپِری (Shqipëria) است ولی بصورت فرامرزی (بین‌المللی) این کشور با نام آلبانی شناخته شده‌است. واژه آلبانی احتمالاً از زمان پیش از دوره کلت‌ها بجا مانده و به معنی سرزمین تپه‌هاست. ریشه آلب در این نام با واژه آلپ (کوهستان آلپ) همریشه‌است. نظر دیگری نیز هست که این نام را با واژه هندواروپایی آلب به همعنای سپید همریشه می‌داند. نام آلبانی در زبان عربی بگونه ارناووط درآمده و در ترکی این واژه معرب، شکل آرناؤود بخود گرفته و ترکیه‌ای‌ها آلبانی را با این نام می‌نامند.

تقسیمات کشوری

کشور آلبانی به ۳۶ استان بخش شده‌است. برخی از استان‌ها با هم تشکیل یک سامان (ناحیه) می‌دهند. در آلبانی ۱۲ سامان وجود دارد. پایتخت آلبانی یعنی شهر تیرانا وضعیتی جدا و ویژه دارد.

استان‌های آلبانی از این قرارند: ۱ - بِرات ۲ - بولچیزه ۳ - دِلوینه ۴ - دِوُول ۵ - دیبِر ۶ -دوررِس ۷ - اِلباسان ۸ - فیِر ۹ - جیروکاستِر ۱۰ - گِرامْش ۱۱ - هاس ۱۲ - کاوایه ۱۳ - کولونیه ۱۴ - کورچه ۱۵ - کرویه ۱۶ - کوچوُوه ۱۷ - کوکس ۱۸ - کوربین ۱۹ - لِژه ۲۰ - لیبراژد ۲۱ - لوشنیه ۲۲ - مالِسی -اِ-ماده ۲۳ - مالاکاستر ۲۴ - مات ۲۵ - میردیته ۲۶ - پِچین ۲۷ - پِرمِت ۲۸ - پوگرادِتس ۲۹ - پوکه ۳۰ - سارانده ۳۱ - اِشکودِر ۳۲ - اِسکراپار ۳۳ - تِپِلِنه ۳۴ - تیرانا ۳۵ - تروپویه ۳۶ - وِلوره اقتصاد آلبانی بیشتر به کشاورزی و صادرات کروم متکی می‌باشد. آلبانی دارای منابع طبیعی هم‌چون معادن زغال سنگ و فلزاتی چون کروم است.

مردم

بیشینه مردم آلبانی از تیرهَ آلبانیایی هستند و به زبان آلبانیایی سخن می‌گویند که شاخه‌ای مستقل از زبانهای هندواروپایی است. گویشوران این زبان به دو گویش توسک (Tosk) و گگ (Gheg) سخن می‌گویند. در آلبانی اقلیتهایی از نژادهای یونانی، صرب، مقدونیایی، بلغار، بوسنیایی، ایتالیایی، ولاش و کولی زندگی می‌کنند.

دین در آلبانی

اسلام ۷۰٪ مسیحیت ۳۰٪ آلبانی تنها کشور اروپایی با بیشینه مسلمان می‌باشد. ریشه اسلام در آلبانی به دوره امپراتوری عثمانی باز می‌گردد.

ییشینه مسلمانان آلبانی سنی مذهب هستند اما اقلیت قابل توجهی از آنان پیرو مذهب شیعه و از فرقه بکتاشیه می‌باشند. مسیحیان آلبانی نیز بیشتر از پیروان دو مذهب ارتدوکس و کاتولیک هستند.

مسلمانان حنبلي که در آلبانی زندگی می کنند شباهت زیادی به شیعیان اماميه دارند، عشق به اهل بیت (ع) عقیده ای مشترک میان شیعیان و حنبلي مذهب هاست. حتی مسیحیان این کشور نیز از این عشق بی بهره نیستند.

مثلا در عاشورا مسلمانان از اماميه و حنبلی باهم به برگزاری مراسم عاشورا می پردازند، ده روز را با هم در این ایام روزه می گیرند و لباس سیاه بر تن می کنند. عشق به اهل بیت (ع) تنها عامل حفظ اسلام در دوره نظام کمونیستی در آلبانی بوده است.

در زمان حکومت كمونيستي، اقدام به ویرانی 1700 مسجد، 200 حسینیه و مدرسه دینی شد. در تمام کشور جز یک مسجد که مسجد مرکزی شهر بود، مسجد دیگری باقی نماند که البته آن را نیز به موزه تبدیل کردند.

علاوه بر این، تمام کتاب های دینی را نابود کردند و در سال 1967 قانونی را صادر کردند که به موجب آن، داشتن اعتقادات دینی ممنوع اعلام شد و هر کس که یکی از شعایر دینی را برپا دارد، مثلا نماز بخواند یا روزه بگیرد و یا قرآن تلاوت کند و ... به حبس تا 20 سال محکوم می شدند. بسیاری از بزرگان دین و مردم عادی به حبس تا 20 سال نيز محکوم شدند. جرم آنها این بود که کتاب اسلامی نگهداری می کردند یا در نهان نماز می خواندند. هزاران تن از مسلمانان به این اقدامات اعتراض کردند و به زندان رفتند و يا کشته شدند.

در آن دوره، عشق به ائمه و اسلام در وجود مسلمانان به حسرت تبدیل شد. همین حسرت هم باعث شد که بعد از مرگ انور خواجه همگی سر به شورش نهادند و نظام کمونیسم را از جا کندند و آزادی دینی و نظام جمهوری را اعلام نمودند.

منبع

• آلبانی، سایت رحماء.
• آشنائی با کشور آلباني، سایت رواق الحجاج