سورینام

جمهوری سورینام (به هلندی: Suriname) کشور کوچکی است در شمال آمریکای جنوبی. پایتخت آن پاراماریبو است. سورینام از نظر جمعیت و مساحت کوچک‌ترین کشور آمریکای جنوبی است. کشور سورینام از سوی شرق با گویان فرانسه و از سوی غرب با گویان هم‌مرز است. در جنوب آن برزیل و در شمال آن اقیانوس اطلس قرار دارد. سورینام در گذشته از مستعمرات پادشاهی هلند بود و به نام گویان هلند معروف بود.

تاریخچه

بومیان آمریکایی از قبیله‌های آرواک و کاریب اولین کسانی بودند که سه هزار قبل از میلاد درسورینام سکنی گزیدند. در قرن هفدهم میلادی، انگلیسی و هلندی تلاشهای زیادی برای مستعمره کردن سورینام انجام دادند که سرانجام هلند، کنترل پایدار را بدست آورد. هلند و در نتیجه سورینام، سیستم کارگر برده‌ای داشتند که اکثر این برده‌ها از نژاد آفریقایی بودند. با این برده‌ها بدرفتاری زیادی می‌شد که باعث شد برده‌های زیادی به جنگل فرار کنند. این مارون ها ( که "ژوکاس" یا "باکابوسی ننگر" نیز نامیده می‌شدند) اغلب بر می گشتند و به مزارع حمله می‌کردند. نظام کارگری – برده‌ای در سال ۱۸۶۳ برانداخته شد تا این کشور، آخرین کشور اروپایی باشد که اینکار را انجام داده است. هرچند، برده‌ها تا سال ۱۸۷۳ آزاد نشده بودند. پس از آن، کارگران از کشور ایندیز شرقی هلند (اندونزی مدرن) برای کار به این کشور می‌آمدند. در سال ۱۹۵۴ سورینام صاحب دولت شد، هرچند امور دفاعی و روابط خارجی در کنترل هلند بود. در سال ۱۹۷۳ دولت محلی به رهبری NPK (حزبی از نژادهای مختلف) شروع به مذاکره با دولت هلند دربارهٔ استقلال کرد و در تاریخ ۲۵ نوامبر ۱۹۷۵ به استقلال رسید.

اولین رئیس جمهور این کشور ژوهان فریر بود و نخست وزیر او هنک آرون (رهبر حزب ملی سورینام) بود. تقریباً یک سوم از جمعیت به علت ترس از عدم توانایی کشور جدید در ادارهٔ امور، به هلند مهاجرت کردند. تعدادی کودتای نظامی در سال ۱۹۸۰ باعث کدورت روابط بین هلند وسورینام شد، ولی انتخابات برگزار شد و قانون اساسی جدید در سال ۱۹۸۷ نوشته شد. کوتایی در سال ۱۹۹۰ مجدداً نظم را به هم زد ولی انتخابات در سال ۱۹۹۱ دوباره برگزار شد. با روی کار آمدن دموکراسی، هلند نیز کمک های خود را از سرگرفت. از سال ۱۹۹۰، ائتلاف چهار حزبهٔ نیوفرانت به رهبری رونالد وشیان دولت را در اختیار داشته اند. در سالهای اخیر، توسعهٔ اقتصادی یکی اصلی ترین مسائل دولت سورینام بوده است. اخیراً سورینام، ارتش خود را به نیجریه فرستاده است تا از عبور و مرور اهالی گویانا به علت ترس از خشونت در انتخابات، جلوگیری کند. هرچند انتخابات گویانا در ۲۸ آگوست ۲۰۰۶ کاملاً آرام و به دور از خشونت بود.

جغرافیا

سورینام کوچکترین کشور مستقل آمریکای جنوبی است. با قرار گرفتن بر روی لایهٔ جغرافیایی گویانا، این کشور به دو قسمت اصلی جغرافیایی تقسیم شده است. قسمت شمالی، زمینهای پست ساحلی است (تقریباً بالای خط آلبینا – پارانام –واگنینگن) که در آنها کشاورزی می‌شود و اکثر جمعیت در این قسمت زندگی می‌کنند. قسمت جنوبی از جنگلهای بارانی استوایی تشکیل شده که بطور پراکنده و در امتداد مرز برزیل، ساواناها در آن زندگی می‌کنند که حدود % ۸۰ سطح زمینهای سورینام را پوشش داده است.

دو رشته کوه اصلی در سورینام وجود دارد: کوههای باکهویس و کوههای وان آچ وان ویک قلهٔ ژولیانا بلندترین کوه در کشور با ارتفاع ۱۲۸۶ متر از سطح دریاست. دیگر کوهها عبارتند از کوه تافلبرگ (۱۰۲۶ متر)، کوه کاسیکاسیم (۷۱۸ متر)، گولیاتبرگ (۳۵۸ متر) و فولتزبرگ (۲۴۰ متر).

بخاطر قرار گرفتن در امتداد خط استوا، سورینام آب و هوای معتدل دارد و درجهٔ هوا در طول سال تغییر چندانی نمی‌کند. هر سال دو فصل بارش، یکی از دسامبر تا اوایل فوریه و دیگری از اواخر آوریل تا اواسط آگوست دارد.

در شمال شرقی کشور، دریاچهٔ وان بلومشتین میر، یکی از بزرگترین دریاچه‌های جهان قرار دارد. این دریاچه با احداث سد آفوباکا (پروژهٔ بروکوپوندو) بوجود آمد، با احداث این سد، نیروی هیدروالکتریک مورد نیاز صنایع بوکسیت (که حدود % ۷۵ خروجی برق را مصرف می‌کند) و مصرف داخل کشور، تامین می‌شود. در ناحیهٔ بالا دستی رودخانهٔ کوپنام در حوزهٔ آب بخشان، سازمان ذخیرهٔ ملی مرکزی سورینام که یک سایت میراث جهانی یونسکو است، و تغییرات انواع اکوسیستم را در مناطق جنگل بارانی بررسی می‌کند. پارک های ملی زیادی در کشور وجود دارند : پارک ملی گالیبی، پارک ملی کوپنام ماندینگ و ویاویا در کنارهٔ ساحلی، برونسبرگ، رالی والن/ فولتزبرگ تافلبرگ و ایلرتس دی هان در مرکز و سیپالیوانی در مرز برزیل، روی هم رفته، % ۱۲ مساحت کشور را پارکها و دریاچه‌ها تشکیل می‌دهند.

جمعیت و فرهنگ

۴۱ درصد مردم سورینام مسیحی، ۴۰ درصد پیرو مذهب هندو و ۱۳ درصد مسمان هستند. جمعیت ۴۷۰,۷۸۴ نفری سورینام از نژادهای مختلفی تشکیل شده است. نژاد هندی شرقی (که درزبان محلی هیندو استانن نام دارند) % ۳۷ جمعیت را تشکیل می‌دهند. این افراد، نوادگان مهاجرینی اند که درقرن ۱۹ از هند به سورینام آمدند. این افراد اهل استان بیهار در هند و استان شرقی اوتار پرادش در شمال هند و در امتداد مرز نپال می‌باشند، نژاد کریولس، که ترکیب نژادهای سیاه و سفید است، % ۳۱ جمعیت و نژاد ژاوانسه (نوادگان نژاد هندی هلندی شرقی) % ۱۵ جمعیت را تشکیل می‌دهند که مارون ها (نوادگان برده‌های فراری آفریقایی) % ۱۰ جمعیت را تشکیل می‌دهند و به پنج گروه اصلی تقسیم شده اند : آئوسان ها، کونیتی، ماتاوی، پاراماسان ها و ساراماسان ها. مردمان بومی آمریکایی تنها % ۳ جمعیت ( در برخی منابع % ۱ ) را تشکیل می‌دهد و شامل گروه‌های اصلی آکریرو، آرواک، کاریب/ کالینا، تریو و وایانا می‌باشد. بقیهٔ جمعیت را چینی ها، اروپایی ها و برزیلی هایی که برای کار به سورینام آمده اند، تشکیل می‌دهد. تعداد کمی یهودی در حدود ۲۰۰ نفر که از نوادگان سفاردیم هستند، نیز در این کشور زندگی می‌کنند. این افراد اغلب در پاراماریبو زندگی می‌کنند و کنگرهٔ بین المللی یهودیان نیازهای آن را ازسال ۱۹۸۰ برآورده می سازد. در گذشته ناحیه‌ای خودگردان در سورینام به نام "جودنساوانه" وجود داشت که در اواسط قرن ۱۷ بزرگترین جامعهٔ یهودی در نیمکرهٔ غربی بود.

بعلت وجود نژادهای مختلف در کشور دین واحدی وجود ندارد. اغلب هندوستانی ها هندو است ولی برخی به دین اسلام و مسیحیت روی آورده اند. مسیحیت در هر دو شاخهٔ کاتولیک و پروتستان در بین مردم کرولس و مارون رایج است.

هلندی زبان رسمی مردم سورینام است. مردم سورینام به زبان محلی نیز صحبت می‌کنند : سراناتونگو (که به سورینامز نیز معروف است). این زبان مخلوطی از انگلیسی با کلمات وارد شده از هلندی، اسپانیایی، پرتغالی، زبانهای آفریقای شرقی و زبانهای محلی است. همچنین زبانهای اصیل کاریب و آراواکان نیز وجود دارند که مردم نژاد آمر ایندین سورینام، مارون ها، آئوسان و ساراماسان به این زبانها صحبت می‌کنند. دومین زبان اصلی مردم، سارنامی هندی است که شکلی از بیهاری و لهجه‌ای از زبان مدرن هندی می‌باشد. علاوه بر این، زبانهای انگلیسی و اسپانیای، استفادهٔ گسترده‌ای، بخصوص در مغازه‌ها و اماکن توریستی و تفریحی، دارند. بخش عمده‌ای از مردم (حدود % ۹۰) در پاراماریبو یا در ساحل زندگی می‌کنند. تعداد زیادی از مردم سورینام نیز در هلند زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۴، ۳۲۱,۰۰۰ نفر از اهالی سورینام در هلند زندگی می‌کردند که حدود % ۲ جمعیت هلند را تشکیل می‌دهند (در مقایسه با ۴۴۹,۰۰۰ در سورینام).

اقتصاد

اقتصاد سورینام تحت تاثیر صنایع بوکسیت قرار دارد که بیش از % ۱۵ تولید ناخالص داخلی % ۷۰ درآمد صادرات را تامین می‌کند. سایر اقلام صادراتی شامل شکر و قند می‌شود و نیز سورینام دارای مخازن نفت و طلا است. حدود یک چهارم مردم در بخش کشاورزی کار می‌کنند. اقتصاد سورینام وابستگی زیادی به کشورهای دیگر دارد و عمدتاً با هلند، ایالات متحده و سایر کشورهای حوزهٔ کاراییب تجارت می‌کند.

دولت ویدنبوش پس از در دست گرفتن قدرت در پاییز ۱۹۹۶، تمام برنامه‌های ساختاری دولت قبلی را به بهانهٔ منصفانه نبودن برای مردم فقیر جامعه، متوقف کرد. درآمدهای مالیاتی مانند گذشته قطع شد و دولت منابع درآمد جدیدی را جایگزین مالیات کرد. در سال ۱۹۹۷ تخصیص سرمایه به توسعهٔ سازمانهای هلندی کاهش یافت و روابط دو کشور رو به زوال گذاشت. رشد اقتصادی درسال ۱۹۹۸ با تنزل بخش معدن، ساخت و ساز و خدمات عمومی، کاهش پیدا کرد. هزینه‌های رایج دولتی، پایین بودن مالیات، خدمات شهری ضعیف و کاهش کمک های خارجی در سال ۱۹۹۹ منجر به مشکلات مالی و کاهش تولید ناخالص داخلی به % ۱۱ شد. دولت تصمیم گرفت تا این کمبودهای مالی را با چاپ اسکناس جبران کند که منجر به افزایش فوق العادهٔ تورم و کاهش نرخ تبادل ارز گردید.

منابع

• سورینام، سایت رحماء.